|
کد مطلب: 77170
تاریخ انتشار : 1393/01/01 نمایش : 701
اغلب مردم کسي را کمتر صحبت مي کند و کمتر مي خندد و سرش در گريبان خود است و... و مثلا دائما روزه است و عبادات فردي را و خودش را مهم تر مي داند، را متدين تر و به نجات نزديک تر مي دانند. در حالي که انبياء عمده وقت شان در اجتماع و سر و کله زدن با مردم آن هم بيشتر مردم هدايت نشده مي گذراندند و سخن گفتن را از سکوت لازم تر و ارحج مي دانستند و مکلف به سخن گفتن و ارتباط و تعامل بودند، نه سکوت و انزوا! اما بشر هميشه احساس کرده دوري از جامعه به دينداري نزديک تر است شايد زماني هم اين طور بوده اما با ظهور دين کامل؛ اسلام ناب؛ ديني که زندگي اجتماعي در آن بسيار مهم است و تعامل صحيح و سازنده با مردم اهميت فراوان دارد، جامعه گريزي فقط يک انحراف است و يک فرار.
اين رشته سر داراز دارد به همين کوتاه اکتفا مي کنم و يک روايت براي نجات و سلامت بيشتر در تعامل با جامعه تقديم مي کنم: اين فرمايش نوراني امام زين العابدين؛ علي بن الحسين عليه السلام است:
أرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فيهِ كَمُلَ إسْلامُهُ، وَ مَحَصَتْ ذُنُوبُهُ، وَ لَقِيَ رَبَّهُ وَ هُوَ عَنْهُ راض:
[?] وِقاءٌ لِلّهِ بِما يَجْعَلُ عَلى نَفْسِهِ لِلنّاس،
[?] وَ صِدْقُ لِسانِه مَعَ النّاسِ،
[?] وَ الاْسْتحْياء مِنْ كُلِّ قَبِيح عِنْدَ اللّهِ وَ عِنْدَ النّاسِ،
[?] وَ حُسْنُ خُلْقِهِ مَعَ أهْلِهِ.
هركس داراى چهار خصلت باشد، ايمانش كامل، گناهانش بخشوده خواهد بود، و خداوند را در حالي که از او راضي و خشنود است ملاقات خوهد کرد:
?. تقواى الهى به طورى كه بتواند بدون توقّع و چشم داشتى، نسبت به مردم خدمت نمايد.
?. راست گويى و صداقت نسبت به مردم در تمام موارد زندگى.
?. رعايت حيا نسبت به تمام زشتى هاى شرعى و عرفى.
?. خوش اخلاقى و خوش برخوردى با اهل و عيال خود.
|
|
|
|